Het begon met lezen door schrijver en medeoprichter van Mei Social Vrij, Jan Bruin
In 2016 was mijn schermtijd tussen de 12 en 14 uur per dag. Als ik niet sliep of at dan was ik waarschijnlijk aan het mailen, Facebooken, YouTuben, Netflixen, WhatsAppen, LinkedInnen (?), Googlen, Tinderen en allerlei nieuwsbronnen aan het lezen of kijken (van Nu tot De Correspondent en van Voetbalzone tot Reddit).
Ik zat op het toppunt van mijn (social) media verslaving die gedreven werd door (en/of de oorzaak was van?) een nieuwsverslaving én een datingverslaving. Ik voelde me het grootste deel van mijn tijd onrustig, gejaagd, verontwaardigd, boos of opgewonden. En dit alles was verrassend genoeg aardig te combineren met mijn toenmalige baan (een 9 tot 5 functie die weinig van mij eiste) en de rest van mijn leven (ik woonde op een ander continent en had wel kennissen maar nauwelijks échte vrienden).
Ik voelde aan alles (fysiek en mentaal) dat ik iets moest doen om mijn digitale bestaan terug te dringen. Minder in de buurt van een scherm zijn leek een logische stap dus ik probeerde weer boeken te gaan lezen (iets wat ik sinds mijn studietijd zelden meer deed). Geen non-fictie om direct weer iets te leren, maar echt voor mijn plezier: romans. Op papier.
Ik begon met dunne boekjes die ik gemakkelijk uit kon lezen in plaats van vuistdikke romans. The Great Gatsby was een van de eerste boeken die ik oppakte, gevolgd door The Catcher in the Rye, The Room en andere relatief korte verhalen. Ik begon met een kwartiertje per dag en bouwde het op. Als een boek me niet pakte dan legde ik hem weg en pakte ik een andere. In het weekend liet ik mijn telefoon thuis en wandelde ik met een boek naar een koffietentje.
Wanneer ik las leek het alsof mijn denken, maar ook de wereld om mij heen vertraagde. Het voelde heerlijk en ik las steeds langer en schuwde ook de dikkere boeken niet meer. Er was destijds wel meer voor nodig om de grip op mijn leven te vergroten, maar ik ben ervan overtuigd dat ik zonder te gaan lezen die stappen veel minder gemakkelijk had gezet.
Ik begin nog steeds bijna elke dag met een boek in een koffiezaak hier vlakbij. Ik vermoed dat de mensen die er werken denken dat ik verslaafd ben aan lezen. En dat klopt ook wel.